نقش مسیر پیام دهی درون سلولی wnt/β-catenin در القاء و باز برنامه نویسی سلول های زاینده بدوی رت به سلول های بنیادی پرتوان

سلول­های زاینده­ی بدوی(pgcs)، پیش سازهای تک توان گامت­ها هستند. pgcsها می­توانند در شرایط آزمایشگاه، به نوعی از سلول­های بنیادی پرتوان تبدیل شوند که اصطلاحا به آنها سلول­های زاینده­ی جنینی اطلاق می­شود. pgcsها همچنین می­توانند چنین پرتوانی را در بدن موجود زنده، کسب نموده و تشکیل تومورهای سرطانی نمایند. تحت شرایط کشت اختصاصی، pgcها می­توانند به سلول­های زاینده­ی جنینی(egc)، باز برنامه نویسی شوند که قادرند مارکرهای کلیدی پرتوانی مانند pou5f1 (oct4)، sox2 و nanog را بیان کنند. یک روش برای استخراج سلول­های egc، دستکاری مسیرهای پیام دهی درون سلولی است که در القای پرتوانی، ایفای نقش می­کنند. مسیر پیام دهی wnt/β-catenin، نقش­های بسیاری در فرآیندهای مختلف سلولی همچون تکثیر، تمایز، مهاجرت، زنده مانی، آپوپتوز و پرتوانی، ایفا می­کند. برای القای پرتوانی و بازبرنامه نویسی pgcها به سلول­های زاینده­ی جنینی، مسیر پیام دهی wnt/β-catenin باید فعال گردد که استفاده از ریز مولکول­ها یکی از روش­های رسیدن به این هدف است. گلیکوژن سنتاز کیناز 3 (gsk3)، یکی از مهمترین مولکول­های مسیر مرکزی wnt است که مهار آن با ریز مولکول chir99021، می­تواند موجب فعال شدن این مسیر شود اما جهت باز برنامه نویسی pgcها به سلول­های زاینده­ی جنینی، کافی نیست. برای دستیابی به راندمان بالا، همزمان با فعال سازی مسیر مرکزی wnt، مسیر پیام دهی mapk نیز باید با استفاده از ریز مولکول­هایی همانند pd0325901 مهار شود. بنابراین، فعال کردن مسیر مرکزی wnt و مهار همزمان مسیر mapk، می­تواند منجر به القای پرتوانی در pgcهای رت شده و آنها را به سلول­های زاینده­ی جنینی، باز برنامه نویسی کند.